De katholiciteit van de kerk

15 Het ambt In de rol van verwijzende representatie van Christus is het ambt teken van eenheid en legt verbinding met zowel de kerk van alle tijden als met de wereldwijde kerk van vandaag èn met de triomferende kerk in de hemel. De sacramentaliteit van het ambt betreft deze representatie en uiteraard niet de persoon van de ambtsdrager. Deze is een gedoopte zoals andere gedoopten, zij het geroepen tot een bepaalde, bijzondere dienst. Dit sacramentele ambt, dat niet zonder een concrete gemeenschap van gedoopten kan bestaan, speelt een belangrijke rol in de katholiciteit van de kerk, die te zien is als de gestalte van de ‘missio Dei’ in de wereld. Het ambt is een scharnier tussen gemeenschappen, verbinding met het geloof van vorige generaties en een representatie van de Heer. In een louter functionalistische benadering van het ambt komen deze aspecten niet aan bod. De oorzaak ligt in een crisis van de kerk, die uiteindelijk wortelt in de crisis van het Godsgeloof. In een cultuur van Godsverduistering wil het maar moeilijk lukken om ‘Volk van God’ te zijn. Volk van God zijn includeert nadrukkelijk ambt, sacrament en bedieningen. Ambt en gemeenschap zijn niet te scheiden van elkaar. Wanneer ze van elkaar losgemaakt worden gaan beide op drift. Het ambt kan verworden tot een instantie die zich aan de dialoog van de communio onttrekt en slechts kan steunen op formele autoriteit. De gemeenschap kan verworden tot een religieus genootschap waaruit de innerlijke samenhang verdwijnt en ieder een eigen invulling zoekt. Wanneer