Als derde voorbeeld noem ik een column van Ad de Bruijne, hoogleraar ethiek en spiritualiteit aan de Theologische Universiteit in Kampen, in het Nederlands Dagblad van 13 april jl. De Bruijne is met een groep studenten en docenten in een klooster en hoort daar ineens bidden: ‘Koningin des hemels, wees onze voorspraak bij de Heer.’ Ze hebben alles meegebeden, maar bij dit gebed blijft het veelzeggend stil. ‘Zo met Maria omgaan lijkt bijbels gezien niet verantwoord. Hoe kunnen rooms-katholieke medechristenen, bij wie ik zo veel herken, ook dit tot hun spiritualiteit rekenen? Sinds ik kloosters bezoek puzzel ik daarop. En in de loop van de jaren besef ik steeds meer dat de vervreemding die ik ervaar ook komt doordat we als protestanten zelf enkele bijbelse accenten zijn vergeten. Als je die weer in ere herstelt, wordt de afstand tot Rome kleiner’. Vervolgens somt hij met de Bijbel in de hand een aantal dingen op, die samengevat erop neerkomen, dat de gestorven gelovigen in de hemel bidden voor de christenen op aarde en dat daarbij een bijzondere rol wordt toegekend aan de martelaren en aan de bidders die een bijzonder plekje innemen in Gods hart, zoals Abraham, Mozes, Job en Daniël. Zij mogen nu al als koningen heersen in de hemel. Welnu: ‘zijn er hemelse koningen, dan zijn er ook hemelse koninginnen’. Daarmee komt Maria in beeld. De column eindigt dan ook als volgt: ‘Ten slotte hebben protestantse voorgangers terecht al eerder erkend dat Maria volgens de Bijbel voor altijd een ereplaats toekomt in de kerk. Dus ook in dat deel van de kerk dat nu in de hemel is. Zelf geloof ik dat de Bijbel ons nergens leert om de gelovigen in de hemel rechtstreeks aan te spreken. Op dat punt blijft er vervreemding met Rome. Maar Maria is dus wel op een unieke manier koningin van de hemel en zij kan en wil in die positie inderdaad onze voorspraak zijn’.

Je kunt van mening verschillen over de kracht van de in de genoemde voorbeelden argumenten, maar één ding is duidelijk: protestanten en rooms-katholieken kunnen elkaar helpen om samen te zoeken naar wat hen verbindt met de kerk van alle tijden en plaatsen!