Een nog radicaler voorstel kwam ik tegen in het blad Wapenveld. In het oktobernummer houdt Dr Arjan Plaisier, voormalig scriba van de Protestantse Kerk in Nedertand, een hartstochtelijk pleidooi voor de eenwording van de kerken van de Reformatie en de Kerk van Rome. Op de jaarvergadering van de Katholieke vereniging voor Oecumene, in november, heeft hij zijn pleidooi nog eens herhaald en toegelicht.
De aanleiding was de viering van 500 jaar Reformatie in 2017. Hoe begrijpelijk de scheuring ook was, vijf eeuwen na dato kunnen we het ons niet meer permitteren om naast elkaar te leven. Die tijd is voorbij. Tengevolge van de secularisatie dreigt de kerk van de kaart geveegd te worden. Daar komt bij dat het imago van de kerk nog nooit zo laag is geweest.
Misbruikschandalen aan rooms-katholieke zijde en massale verpulvering aan protestantse zijde gaan als een oordeel over onze kerken. Vandaag wordt de kerk in ons deel van de wereld afgebroken. Het drama dat zich voltrekt is pijnlijk en gaat diep. De tijd waarin we ons konden verschuilen achter allerlei theologische bezwaren is voorbij. Deze tijd vraagt om een radicale stap: daadwerkelijke verzoening en eenwording. Die stap vraagt van twee kanten om erkenning van elkaars kerkzijn en vooral: om eerlijke zelfkritiek. En verder rest ons niets dan het gebed onze roeping om kerk te zijn weer opnieuw te ontvangen uit Gods hand. Het is geen weg terug maar Rome, maar een bekering van ons allen tot de ene Heer van de kerk. Hoe zal die vereniging eruitzien? Plaisier denkt concreet aan een protestantse orde in de ene kerk met een eigen ambtelijke organisatie, erkend door ‘de herder van de herders’ (de bisschop van Rome).
Het pleidooi van Plaisier is geen ‘proefballon’, maar een serieus voorstel, voortkomend uit het luisteren naar de tekenen der tijden: ‘Is dit misschien de tijd om een stem te gaan vernemen, de stem van de Heer zelf, die ooit, in zijn laatste ogenblikken op aarde, heeft gebeden om de eenheid van zijn kinderen?’
Het voorstel om het gebed van Jezus handen en voeten te geven ligt op de kerkelijke tafels. Laten we hopen en bidden dat de kerken er iets mee gaan doen!
