Jeruzalem! Oord van verlangen en gebroken visioenen. Oord van hoop en vrees. Oord waar katholiciteit zich ook in al haar weerbarstigheid presenteert. Hier is het begonnen - in “Het Land” - en hier is het waar Christelijke gemeenschappen alsmaar kleiner worden in aantal, omdat gemeenteleden het toenemend als te zwaar ervaren om met de spanningen en uitdagingen te leven die dit land vandaag kenmerken. Eén procent nog is het aandeel van de Christelijke bevolking.

Voor een groot deel zijn zij rooms-katholiek of orthodox van de ene of andere signatuur. En daar tussen: Een kleine Palestijnse “Evangelisch Lutherse Kerk in Jordanië en het Heilige Land (ELCJHL)“. In de naam van de kerk mocht het woord Israel en het woord Palestina niet voorkomen. Te spanningsgeladen ook dat! Maar wat klein is in aantal is niet klein in betekenis, weten wij als Christenen zo als geen ander! 22 januari werd in deze kerk de eerste vrouw in het ambt van “dienaar van het Woord / dienaar van Christus” bevestigd. Een unicum in de regio, zowel wat de eigen kerk betreft als ook wat de andere kerken en al helemaal wat de islamitische context betreft: Een vrouw in het ambt van de bediening van het Heilige, betrouwd met de taak om geestelijk leiderschap gestalte te geven! Het werd een teken van hoop, een feest van diepe geestelijke vreugde en een symbool van katholieke, wereldomspannende verbondenheid, waarbij meer dan honderd Lutherse en niet Lutherse predikanten, bisschoppen, aartsbisschoppen – mannen en vrouwen – uit kerken in de hele wereld door hun aanwezigheid de verbondenheid in de Geest verbeelden die deze kleine kerk in “Het Land” moet steunen in haar taak om het Evangelie gestalte te geven en te getuigen van Christus’ uitnodiging om elkaar vanuit het weten om het eigen genade-bestaan als mensen te aanvaarden. Gods zegen toegewenst!